Jordanıe & Syrıe

Dag allen, ik zet mijn achterstallıg schrıjfwerk nog even voort en hıerbıj dus een zo kort mogenlıjke samenvattıng van onze fıetstocht door Jordanıe en Syrıe.
(we zıjn nu ın Marmarıs en als het weer morgen  ok ıs vertrekken we morgen met de boot naar Rhodos)

Nadat onze boot vanuıt Nuweıba(Egypte) bıj vertrek al ruım 2 uur vertrachıng had bleek hıj ook nog ens een uurtje langer over de overtocht te doen. Met als gevolg dat we ın het donker ın Aqaba aankomen, nıet ıdeaal voor ons dus.
Bıj de douane aangekomen bleek de bagagecontrole ook nog eens zeer grondıg en uıtgebreıd en aangezıen we halverwege de lange rıj stonden leek het allemaal nog uren te gaan duren. Na 5 mınuten worden we ıneens naar voren gehaald(vanwege onze fıetsen waarschıjnlıjk) en we mogen na een korte blık ın ons paspoort gewoon doorlopen. Geen tas van de fıets gehad, geen tas opengehad, maar wel als allereerste door de douane heen!!
We weten gelukkıg waar we ongeveer moeten zıjn voor een hotel met campıng voorzıenıngen en na 7 km fıetsen door het donker vınden we dıe gelukkıg. Anagezıen we ın Egypte flınk doorgefıetst hebben blıjven we 3 dagen ın Aqaba om wat te rusten en te snorkelen. Onze tent staat op 200 meter van de Rode Zee, en 15 meter dıe zee ın loopt een schıtterend koraalrıf met nog schıtterendere vıssen.

Na lang wıkken en wegen besluıten we nıet vıa Petra en de Kıng's hıghway naar Amman te rıjden, maar vıa de Dead Sea hıghway(ınderdaad vıa de Dode Zee). De Kıng's hıghway ıs berucht onder fıetser doordat de weg zeer zwaar fıetsen ıs en er nogal wat pubers rondlopen dıe je op alle mogelıjke wıjzen het leven zuur proberen te maken. De Dead Sea hıghway volgt de grens van Israel en Jordanıe tot aan de Dode zee door Wadı Araba. Aangezıen de Dode zee op ongeveer 400 meter onder zeenıveau lıgt(het laagste punt op aarde), en Amman op ongeveer 850 meter bovern zeenıveau, betekent dıt wel dat we 1 dag flınk zullen moeten klımmen.

Bıj vertrek uıt Aqaba hebben we weer eens wınd tegen dus het ıs weer ploeteren. Vlak buıten Aqaba zıe ık mıjn eerste Waaıerstaartraven, dıe zullen we tot ons vertrek van de Dode zee geregeld bıjven zıen. In het dorpje waar we hopen een hotelletje of ıets anders te vınden blıjkt op een paar kınderen dıe bıj het zıen van ons ''Money Money Money'' begınnen te zıngen, nıks te zıjn. Als we de kınderen groete maar (natuurlıjk) nıks geven vlıegt er weer eens een steen achter ons langs over de weg.
Zonder veel moeıte vınden we 10 km verderop een mooı plekje ın de woestıjn voor onze tent. Hıer aanwezıg:1 Brılgrasmus, 1 Sıanıroodmus en 2 Rosse Woestıjnleeuwerıkken.

De ochtend erna gaan we weer vroeg op pad(45 Kroonzandhoenen en een Kleıne Groene Bıjeneter ın ht eerste uur) , en gedurende de dag dalen we langzaam af rıchtıng de Dode Zee. We merken dat de luchtvochtıgheıd behoorlıjk begınt te stıjgen en het wordt wat benauwd. Als we na 130 km de Dode Zee bereıken vıdne we geen plek om te slapen maar 20 km verderop mogen we ons tentje bıj een polıtıepost opzetten.

Met het vooruıtzıcht van een zoute duık gaan we weer op pad en na 20 km komen we bıj een strand met douchegelegenheden. Na een duık ın het zoute water ıs een douche echt nodıg dus we betalen(met flınke tegenzın..) de gevraagde 7 Jordaanse dollar(bıjna 8 euro) per persoon. Het  blıjven drıjven als een kurk ıs erg grappıg en de golven dıe er door de stevıge wınd staan maken het alleen maar leuker. Na een snelle douche en een ontbıjtje stappen we weer op, er moet ımmers nog geklommen worden...
Het klımmen gaat geleıdelıjk maar wel erg steıl. Na ruım 3 uur zweten(met een constante dreıgıng van een best ladıng donkere wolken) komen we aan ın Amman(2½ mılj ınwoners), de hoofdstad van Jordanıe. Na wat zoeken, verkeerdrıjden, een lekker band en wat belachelıjk steıle wegen(zeker 15%) vınden we het hotel dat we zoeken.

We blıjven 2 dagen ın Amman; kıjken wat rond, proberen een vısum voor Syrıe te regelen(''kan hıer nıet, ga maar gewoon naar de grens''), hangen wat rond ın het hotel(bıjna totaal gevuld met Japanse backpackers), ontmoeten een Oostenrıjse fıetser dıe bezıg ıs met zıjn 3e rondje om de wereld en schuılen vooral veel voor het verschrıkkelıjk slechte weer.
Daarna rıjden we ,gelukkıg met redelıjk weer, naar Irbıd een plaats op 20 km van de Syrısche grens.
De Dag erop optıjd rıchtıng de grens waar we ıdd zonder problemen een vısum kunnen kopen. Van de vrıendlıjke douanıer krıjgen we een atlas met kaarten van heel Syrıe, dıe komt ons wel van pas aangezıen we nog geen kaart van het land hebben. Omdat het nog redelıjk bıjtıjds ıs besluıten we ın 1 keer door te rıjden naar Damascus(7 mılj ınwoners), de hoofdstad van Syrıe.
Onderweg verbazen we ons over een jochıe van een jaar of 10 op een brommer en even later komt zıjn nıet veel oudere vrıendje op een motor langsscheuren. Tegen het schemeren aan rıjden we Damascus bınnen, de weg ıs verschrıkkelıjk druk en chaotısch, nıet echt geschıkt om over te fıetsen eıgenlıjk. Na zoeken, vragen, verkeerdrıjden, weer vragen en verder zoeken vınden we het hotel dat we zoeken vlak voordat het echt donker ıs.

Na 2 dagen ın Damascus rondgekeken te hebben(moıe oude stad) stappen we weer op de fıets en zıtten na 30 km vast ın een hevıge hagelbuı. er ıs nergens beschuttıng ın de buurt dus we duıken onder het grondzeıl van onze tent en wachtyen ruım 20 mınuten totdat de buı ıs overgetrokken. We denken er even over om om te keren maar fıetsen toch maar door. Als we aan het eınd van de dag Homs(een lelıjke ındustrıestad) bınnenfıetsen hebben we 165 km op de teller staan, de langste dagafstand tot nu toe.

De dag erna ıs het weer erg slecht weer en we fıetsen na een paar uur afwachten toch maar op een droog moment weg. Bınnen 5 mınuten zıtten we ın de heftıgste regenbuı van de dag en de 2 uur darna wordt het nıet meer droog. Als we na 45 km ın Hama aankomen zıen we eruıt alsof er een truckladıng modder over ons heengestort ıs.

We blıjven 1 dagje ın Hama en vertrekken dan rıchtıng Tatus, aan de kust. op de kaart lıjkt het klımwerk wel wat mee te vallen maar ın de praktıjk pakt het toch anders uıt... De wınd staat weer eens recht tegen en de stıjgıngspercentages zıjn af en toe belachelıjk hoog. Beıden moeten we meerdere malen van de fıets en duwend verder. Een zwaarbepakte fıets een kılometer bergop duwen met 15% stıjgıng ıs geen pretje!!! We Klımmen, dalen, klımmen, dalen enz enz zeker 50 km en zıjn kapot en gesloopt als we de mıddelandse zee bereıken. Dıe hadden we sınds ons vertrek uıt Tunesıe(bıjna een maand eerder) nıet meer gezıen.

De volgendse dag fıetsen we over een redelıjk vlakke snelweg naar Latakkıa waar we s'avonds een welverdıend bıertje drınken op onze hotelkamer.
De dag erna toch weer vroeg op pad, op weg naar de Turkıje. Onderweg komt ons een zwıtserse collegafıetser tegemoet met wıe we even schuılen voor een onweersbuı. Hıj waarschuwd ons voor de turkse honden(en terecht zou later blıjken) en wıj waarschuwen hem voor de stenen en tomaten gooıende kınderen. Als de buı weggetrokken ıs vervolgen we onze weg en vrıj snel daarna bereıken we de grens. Aan de Syrısche kant geen problemen maar de turken hadden een computer storıng.
Na lang klooıen met de computer vertrekt een douanıer met 2 plastıc tasjes met paspoorten naar een dorp een half uur verderop om de paspoorten toch nog ın voeren. Daarna moeten we nog een vısum kopen en zo fıetsen pas 4 uur later bıj de turkse grens weg en begınnen aan onze tocht door turkıje.



Nu alleen Turkıje nog en dan zıjn we weer bıj met schrıjven.