Turkije en Griekenland

Corfu, 11 april 2009

Momenteel verblijven wij op het Griekse eiland Corfu. Simon heeft geen tijd om een stukje te schrijven voor zijn website (hij zit namelijk een biertje te drinken in de zon) en daarom zal ik nogmaals wat schrijfwerk voor mijn rekening nemen. Ditmaal over Turkije en Griekenland. Ook ik verlang naar een koud biertje en houd het daarom kort.

Turkije

In Turkije hebben wij ongeveer 1.300 km langs de kust gefietst. Hier hebben wij 14 dagen over gedaan. Hiervan hadden wij 12,5 dag de wind tegen en 1,5 dag de wind mee. Het land is bijzonder bergachtig. Erg zwaar fietsen dus! Rustig aan fietsen was er echter niet bij. Wij zijn vrijwel het gehele land opgejaagd door wilde- en schaapshonden. Groot als tijgers, spuuglelijk en extreem aggresief! Maar een grote stok en mijn fietspomp verrichtten wonderen. Alleen het zwaaien ermee, deed de honden al terugdeinzen.

Turkije is een mooi land. Prachtige landschappen: veel begroeing, met sneeuw bedekte bergen op de achtergrond en de steeds maar terugkerende azuur-blauwe zee. Het weer was wisselvallig. Soms de gehele dag zon en lekker warm, maar ook geregeld regen- en onweersbuien. Wij zijn echter niet eenmaal natgeregend en mogen dus niet klagen.

De Turkse gastvrijheid bestaat in tegenstelling tot de Marrokaanse wel echt. Wij kregen onder andere gratis: ontbijt, Donner Kebap, thee en koffie, een kaart van Turkije en een joint voor Simon. Als we op alle uitnodigingen voor de thee waren ingegaan, dan waren we nog steeds in Antalya! Deze gastvrijheid vind je overigens vooral in het minder toeristiche Oosten. In Marmaris was het na 130 km zeer zwaar fietsen weer gewoon 'shoppingtime!' . Overigens ook de enige maal in Turkije.

Tot zover Turkije.

Griekenland

Op 24 maart zijn wij met de boot overgestoken naar het Griekse eiland Rhodos. Vanaf Rhodos hadden wij het plan om door te reizen naar Kreta en vervolgens naar de Peleponesis. Daarom direct na aankomst geinformeerd naar de ferry naar Kreta. Wij hadden de keus of de volgende dag al weg of pas na vier dagen. Een dag Rhodos vonden wij wel erg kort en daarom maar tickets gehaald voor de betreffende zaterdag.

Omdat wij ruim de tijd hadden, hebben wij een rondje Rhodos gedaan. Na 5 km door Rhodos-stad te hebben gefietst (erg leuke stad overigens) zagen wij tot onze vreugde een Lidl-supermarkt. 'Eindelijk terug in Europa en dus weer betaalbaar bier!' Na wat bier en wijn te hebben ingeslagen, zijn wij langs de noordkust van het eiland verder gereden. In het begin nog wat hotels en veel verkeer op de weg, maar al snel volgden mooie landschappen en een prachtige kustlijn. Rhodos heeft geen kampings, dus na 45 km naar de kust gereden om een plekje te zoeken waar wij onze tent konden opzetten. Wij hadden geluk en vonden een mooie kampeerplek bij een prachtige baai, met daarnaast een hoge rots waarop een oud kasteel stond. Na de gebruikelijke discussie tussen Simon en mij of wij de tent in het zicht moeten zetten of ons juist moeten verstoppen, besloten wij de tent in het zicht te zetten. Overigens ben ik voor 'in het zicht' (zodat duidelijk is dat wij aan het kamperen zijn) en is Simon voor 'verstoppertje spelen' (en minder kans te hebben om opgemerkt te worden). Vervolgens hebben wij gegeten, uiteraard onder het genot van een biertje, en nog een vuurtje gestookt. En uiteindelijk de tent ingedoken om te gaan slapen. Simon lag echter nog niet in de tent of er kwam over de naastgelegen weg een auto aangescheurd. De auto rijdt eerst langs, maar remt vervolgens hard, rijdt achteruit en zet onze tent vol in het licht. Daarna horen wij wat geschreeuw en Simon stapt daarom uit om te kijken wat er aan de hand is. Het blijkt de politie te zijn en ze schreeuwen naar Simon dat hij zijn handen boven zijn hoofd moet houden. Een politie-agent staat zelfs klaar om zijn geweer te trekken!! Al snel zien de politie-agenten in dat wij niet degenen zijn die ze zoeken (ze zoeken een Schots echtpaar) en Simon mag zijn handen laten zakken. Over het kamperen zeggen de agenten verder niets (mag officieel niet), we moeten alleen oppassen met vuur. Na wat te zijn bijgekomen en erg te hebben gelachen, vallen we in slaap.

Uiteindelijk hebben wij ons rondje Rhodos in drie dagen voltooid. Beiden waren wij erg te spreken over de schoonheid van het eiland. De laatste dag hebben wij een kamer genomen in Rhodos-stad.

Op de betreffende zaterdag stonden wij om 12:00 klaar om de boot naar Kreta te nemen. Tot onze verbazing lag de boot er echter nog niet en bij navraag bleek de boot te zijn gecancelled. Bij de ticket-office hoorden wij wat hiervan de reden was: een staking. De boot bleek al weken niet te hebben gevaren. Aangezien er geen andere maatschappij van Rhodos naar Kreta vaart, hebben wij maar besloten onze route aan te passen. Wij zijn daarom via het eiland Kos naar Pirraeus gevaren.

Pirraeus ligt amper 20 km van Athene en daarom hadden wij besloten een dagje Athene te doen. De fietstocht van Pirraeus naar de kamping was een ware hel! 12 km lang over een achtbaanssnelweg met om de zoveel meter een oprit of een afslag. Dit was echt een 'once in a lifetime', maar we hebben het overleeft. Athene viel een beetje tegen. We zijn naar de Acropolis geweest. Waarvan af wij wel een mooi uitzicht over de stad hadden (de stad is vooral erg groot en licht in de smok), maar de vele werkzaamheden aan de Acropolis en de enorme mensenmassa vonden wij erg storend.

Ook de tempel van Zeus viel tegen. Van de tempel van de oppergod verwacht je meer dan acht pilaren zonder afdakje!

Na Athene hebben wij nog een kort rondje Peleponessis gedaan. Landschappelijk is dit gebied erg mooi, maar uiteraard ging het ons hier om de Griekse-cultuur. Wij hadden dan ook een aantal culturele uitjes op het programma staan, te beginnen met het amphitheater Epidourus. Hier zou je een spelt moeten kunnen horen vallen. Een spelt hoorden wij echter niet vallen, maar 200 schreeuwende pubers des te beter! De toeringcarbussen kwamen af- en aanrijden en reden van de ene naar de andere bezienswaardigheid. En daarom hebben wij maar besloten om verder te rijden in de richting van Patras.

Bij Patras zijn wij de brug overgestoken naar het vaste land van Griekenland. Vanuit hier zijn wij naar de kust gereden. En hebben wij vervolgens de kustweg gevolgd naar Igoumenitsa. Vanuit Igoumenitsa zijn wij overgestoken naar Corfu. Op Corfu zijn wij bezig de fietsen te repareren (Simon heeft nieuwe trappers nodig), komen wij op krachten, en slijpen wij de messen alvorens wij Albanie betreden!

Leo